Ağlıyorum bu gece, şu kara bahtım için
Kirpiğime değince, patlıyor kabarcıklar
Yıldız göremiyorum, kalan hayatım için
Taşımaz beni artık, bu takatsiz bacaklar

İlk defa ağlıyorum, kendime acıyarak
Dolup taştı âniden, içimdeki sarnıcım
Boğuluyorum suda, ta dibine kayarak
Cesedime değiyor, attığım her kulacım

Hep amigoluk yaptı, hayâllerim mimikle
Yine de hiç gülmedi, ne içim ne de dışım
Uyuttum bu çocuğu, umuttan bir emzikle
Emziğini çaldılar, dostlarım ve sırdaşım

Hiç yakalayamadım, huzur kelebeğini
Yıllarca koştumsa da, peşinden ağlayarak
Vefâsızdan tevellüd, aşkımın bebeğini
Büyüttüm yapayalnız, kalbimde sallayarak

Dua için açtığım, bomboş şu ellerime
Bırakıverdi gözler, sadaka gözyaşını
Hazan gibi sözleri, sarı saç tellerime
Kırağı düşürecek, mutlaka gözyaşını

Mutluluk denen yuva, dağın tâ zirvesinde
Ordan düşen bu kartal, uçamaz ki oraya
Bir hüzün şarkısı var, kalbimin kirvesinde
Şeflik ediyor gece, gamlardan bir koraya


Soner ÇAĞATAY