Sen hangi mevsimin rengiydin,
Kırdı dallarımı siyahın!
Pembe düşlerimin içinde,
Dans ettirdin iklimlerimi de
Siyahın acısını tüketip
Sardın gönlümü maviye…
Alev alev tutuştum kırmızıda,
Filiz verdi aşk yeşilinde…
Yüzdüm gönlünün mavisinde kayıtsızca,
Arındı ömrümün atıkları…
İçimi kıpır kıpr eden pembe düşlerinle,
Sende ben oldum …
Sarhoşluğuyla aşkın
Sonsuzluğuna sarıldım lacivertin…
Toprak, ah ki ah!
Senin renginle gülümsedi gözlerim,
Yüreğimin yelpazesine…
Haydi söyle:
Neden mora çaldı yüzün şimdi?
Anlat: neden pembe düşler ayakaltında?
Karardı gökleri yüreğimin,
Siyaha çaldı mavi…
Yoksun,
Yoksun ey aşk!
Yeşilimi ver,
Kırmızımı ver…
Beyaza gömüldü kalp şehrim…
Gündüzler geceye bulanmışken
Issızlığında gönlümün
Sevgin oturuyor gene baş köşede…
Nefretine sararak varlığını.
Taş atar gibi fırlatıyorsun öfkeni
Siyaha çalan sözlerle…

Hadi gel,
Lütfen gel
Tut ellerimi de al
Çıkar bu zifirden beni…

Anlatsın yüreğim,
Sensizliğindeki selde yitişimi…

Duy artık sesini yüreğimin!
Kolay olan gitmek…
Kal da gör efkârımı
Yaşa da anla sevgimi
Aç gönlünü de ver sevdamı
Erit gitsin öfkeni…
Gel…


4.1.2010



SERAP DEMİRTÜRK