Ayağımın altında,
Avcumda,
Yüreğimde…
Her yerde hep cam kırıkları…

Bütün gülüşleri,
Sevinçleri,
Güzellikleri kanatarak ince ince
Küstürdü gün batımını,
Ağlattı yakamozu,
Sızlattı gün ışıklarını…

Karanlığa sindi
Ağıtlar,
Gözyaşları,
İnlemeler…

Yalana sarıldı sevdalar,
İffeti boyadı siyahlar,
Boynunu büktü çaresizlik…
Beyazın gölgesi utandı…
Kırık camlar tortop oldu…
Gidenin ayak izi yok oldu…
Ve ışık, güne selam verdi.

Her yerde hep cam kırıkları…
Koy elini vicdanına
Gör nasıl tükendiğimi,
Anla bitkinliğimi,
Hisset artık canımda can,
Özümde hâl kalmadığını…
Yürüyen ben değilim,
Konuşan hatta gülen…
An be an çekiliyor
Gönlümün canı…
Dokunma!
Çek elini yüreğimden!
Yersiz yurtsuz bir divaneyken ben,
Sana sığınan eli kıran sen…
Yok ol gözüm önünden!
Tek kişilik gönül evimin
Ne kapısında
Ne duvarında
Ne gözbebeğinde olmasın izin.







18.12.2010
SERAP HOCA