bir daha binmem gemilere
bindirtmem yüreğime kirli hazzını
mavinin azgın tanrısının

bir daha gelmem devrimlere
deldirtmem oynadıkça incelen
evrenin beynimdeki zarrını

bir daha benzemem şairlere anne
yıpratmam hileli zamanlarla
gerçek kadar dik ruhumu


BALZAC;
ağaç yaşken ezilir
büyüyünce kırılır

FREUD;
her tanrı anneye verilmiş sözdür
bozmak şeytan ister

KAFKA;
en ustaca cinayetleri anneler işler

TOLSTOY;
çıkışlarını sen yarattın
inişlerini sevmelisin bu yüzden

NAZIM;
tanrının rüyasında
emeğin hulyasında
güneşin kucağında uyan çocuk
kendine geleceksin


BAKUNİN;
bitsin diye beyninde dinmeyen
çekilsin diye ruhundan kirli perde
atlara binmelisin çocuk
kara kızıl atlara

SHAKESPEARE ;
perileri gebe bırak üçüncü bacağınla
doğurt pan’a doğacak olanlarını
ne ahlak ne inanç ne aşk
sana benzeyecek olandır güzel olan


EDİP;
anla çocuk sen de anla
yok bir şey ama yok
gerçeğinle yokluğun arasında
kelimelerden başka

lokman kurucu
kaos çocuk parkı

(bu şiirde hiç bir yazar ya da şairden alıntı yoktur)