I

giderek iyiyiz onunla giderek iç
elle akıl değil, dille söz değil
hayvanla hayvan; biri ağaçta
diğeri avcıyı öldüren ulu katil

giderek iyiyiz kibrimiz ademden öte
evrende ilk nefes boşlukta bir emir
toprağımız ateşin cenin günleri
siyahta yer kalmadı karanlığımıza

önümüze çiçekli bahçeler sürükleyen zaman
kum ve rüzgar kusar da ensemize
denge bozan dengeler çıkar
ve kaos, bizden: birbirimize

çünkü biz bu koca taşın bütün güllerini
kalbimizdeki dikenden görmeyi bildik
öğrendik ki bu kirlenecek sayfadayız
gözlerinizi görüyoruz bu dem, ruhunuzu: bozuyoruz

II

suyun günahıyla paylaşılmaktan geçtik
etin sesinden düşen bir elif uğruna
kahreden bir değersizlik bulutu
durmuyor artık akrebin sırtında

dondurduk mum diplerinde beşleri
zerre- zerre olumsuzlayarak gövdeyi
düşlerimizden çıktık, tutunduk küle
yetiyor birbirimize savrulmak: olamamaktan

taşınca, kendimizden, karışmayalım diye bir geçmişe
anneler ölüsü babalar tozu gürül gürül bir nehir
akıldan soğuk delilikten altmış altı kat zehirli..
ölüme ölümden yakınız hiçbir gölgeye yol olmamaktan

giderek iyiyiz onunla giderek iyi değiliz
bir ihtimal kaldı taşmak için belki bir yemin
öteye; ölümden ve hayattan, iyiden ve kötüden
hiçbir ilahın eli değmesin diye yazgımıza

avcumuza sapladığımız kalem…