Durma hadi sen de git! yalanın kucağına
Emzirdiğin umutlar, onun yetim çocuğu
Birgün şâhmerân olup, dolanır bacağına
Şeytân da geri alır, senden mavi boncuğu

Sokaklar seni yutar, sokaklar bir ejderha
Çelme takar ayağa, o deyyûs kaldırımlar
Bekâreti bozulmuş, çıkar, rûhun sabaha
Gözünü kör etmesin, yaldızlı yıldırımlar

Dinle, sokağı dinle! köpekler havlamakta
Her yer örümcek ağı; takılmış kelebekler
Bir parça ciğer için, âlem miyavlamakta
Kaldırım taşlarında, emekliyor bebekler

Karanlıktan nûr çıkmaz; boşadır o telaşın
Uzun gecede düşme, koşarken düş peşinde
Çöplükte çürümesin, bir muz gibi, naaşın
Gölgen bin âh çekecek, derin iç çekişinde

Yağmur damlaları da hüzün şarkısı çalar
Gece yarısı dilin, bir türkü mırıldarken
Gamlar kapına vurur, elllerinde bohçalar
Ağaçlar derin derin, esneyip horuldarken

Hayat denen ağacı, bir gece rüzgar sallar
Ve yaprak gibi düşer, sararmış hayâllerin
Gamlar gönül bağına, kargalar gibi dalar
Kara kına yakacak, o bembeyaz ellerin

Soner Çağatay 3 Ocak 2011 / 00.00/ Wuppertal / Almanya