Süzülseydi sıcacık bir damla yaş yanaktan
Elbette vazgeçerdim vicdanı aramaktan

Kim ne arar ne bulur bilmem de âleminde
Herkese bir pay düşer aldanıp yanılmaktan

Oysa birlik olup da dirliğe yol aransa
Sakınmaz ki hiçbir göz gördüğü her budaktan

Ama nerde o duygu, içtenlik ve irade
Ne yazık inci düşler dökülür boş çanaktan

İnsanın ne farkı var dağda yalnız pınardan
Bir dereden, yamaçtan savrulan bir yapraktan

Sessizlik korku değil belki de huzurdur da
Korkum ki kopuvermek taş olarak topraktan

Öyle bir çalınmalı dört yandan aşk kapısı
Utanmalı gözler ki pencereden bakmaktan

“Sevgiliyle hemhal ol” diyor ise sadakat
Vefa yumaklarından örülmeli kazaklar

Adilane kararlar verilse teselliden
Ayrılmaz sabi deha elbet pir-i bunaktan

Ya da zenginle fakir düşkünle cılız şişkin
Görüp, koşan âmâdan, sırma saçlı kabaktan…

Kim ne kazanmış düşün o hasetten nefretten
Bu kinden, şu gururdan hiç lüzumsuz firaktan

Dursa da her karşıda öğüt veren alamet
Geçer gider yanından sakınır anlamaktan

İşte böyle ki insan bilmez nafile bekler
Mezarının başında rahmetle anılmaktan