I

içindeki boşluğun
içine kadar git
üstüne kadar al
alabildiğin uzaklığı

içinde boğulduğun bir rüyadan
hayat olmak için düştü sana bu hal
kendini kapadığında gözlerin ışır
açıldığında kokarsın leş gibi
hani bir havuz olduğun günler de vardır
içinde anıların boğulduğu
hiçliğin kutsandığı
suyu zehir bir havuz
kurtulman da vardır kendinden
zamansız kalma korkusuyla

II

yaşadığına inanman için düştü sana bu hal..

hayat renginde kaybolman bize
ve biz dediğimiz her şeye yetse de
iyi bir kıyamet gerek
boğulman haricinde
kapanman ve açılman haricinde bir durum
ne su
ne balık
ne de tam ortasında
kendini bitiren ölüm

ama ne ama ne ama ne ama ne

ama aklımda kalmadı hiçbir şeyin bitişi
gittikçe uzayan boşluğunun
hiçbir şeyi
hiçbir şeyimde değil
ne düşündüm
ne taşıdım nefesin kadar
konuştum mu güneşin aşkına
değişti mi kendine su
ve boğulma halin
umurumda değil

değil mi
değil midir ki
şiirde şiir değildir
zaman geçtikçe
zaman olan bütün çürüklerini
güneşine tükürdüğünde

ve şu,
tanrı tutsak etmiş gökyüzüne
bütün ilhamları
periler takmıyorlar artık pipilerini
pullanmış kuyruklara
ve yüreği koktukça
kendini kayıp bir balık sananlara
şeytan bile yanaşmıyor