I

bütün gün dolandım durdum
bir gün daha kısaldım hayatın önünde
bulamadım o kaybettiğimiz şeyini
o şeyin neydi ki ve biz kaybettik mi sahi
derken gece,

bütün çekmeceleri karıştırdım
hüznün her renginden çekmecilerimi odamın
halıların altına baktım,korkunç !
gökyüzü kadar bir yalnızlık,korktum

eski defterleri yokladım
kurumuş bir kaç gül yaprağı
kafamda nemlenmiş
pas tutmuş bir kaç şey
ve boşluğa dair,bir dize
’içindeki boşluğun içine kadar
git’..

gide gide hüznümle intihar arasında şişen
varlığımı ezen koca bir kapı
belki de kaybettiğimiz şeyin o kapının ardında olma ihtimali vardı
belki de tamamlanacaktı her şey yokluğumla, belki de intihar..

ama hayır,ben işte
tenha adam,buğu,duman
gölgesine yapraklar toplayan
ama rüzgardan korkan saçma adam
sabahı gördüm, önünde seni

-yirmi beş yıldır seni bekliyorum
açılacak mı bir gün kapıların
-tamam bensizliğim,geliyorum

II

kafka ve milena ne yaptı ne yapıyorlar şimdi toprağın altında
bütün yokluklarına bölünmüşken
onca küçücük kıl kadar parmaklarıyla
hissediyorlar mıdır kendilerini,yani
belki bir parça bizi,
biliyorlar mıdır neyini kaybettiğimizi
o ne olduğunu bile bilmediğizi bizim yerimize
anlayabiliyorlar mıdır

-yok, bugün daha buğulu yüzün
peki konuşma,silinmesin

yok,yoktur onca böceğin bir araya gelip
bir şeyleri bilme kudreti
ve işte dağılır umut
bu sigaradan düşen gibi

-senin ruhun kül ama elin
kültabağı değil sevgilim
atsana artık şu izmariti

-afedersin tatlım bu ölüme henüz alışamadım
-ne dedin sevgilim söyle ,anlamadım
-çok yalnızım tatlım, çok yalnızım

III

ben çok şeyi bildiğimi sanıyordum yar
demek bütün ömür aldandım durdum
oysa hemen hemen et hemen hemen kemiktim
bir şeyi bilmediğimizi bilen kadar

ne olurdu anlatsaydı bilen en azından
bir şeyi bilmediğimizi nerden bildiğini
hani bu yer umut’un dünyası ya
ve belki ve sahi...ne dedim ben yine ah

-ah o umut dediğin de kim
senin yokluğundan mı benim mi
-bilemedim güzelim
bilemedim

V

şimdi kaldırım altı arka bakıyor gözlerin,
gözlerimiz
az sonra yağmur boşalacak belli
ve o upuzun aralıktan kentin dışına çıkacak bakışlarımız
ve belki biz bakışlarımızdan önce çıkmalıyız
ve bak canım sevişmek istiyor belki,
belki de biz hep abazayız
belki de hep bu tatminde tamamlığımız
belki de tırnakla tırnakla
dudakla dudakla,kan kana sevişirken
o kaybettiğin şeyi bulacağız

-galiba canım biz ruhen hep aybaşıyız
-şairiz biz işte hep böyle şairiz

IV

bütün gün dolaştık durduk
işte gecenin önü
merhaba yalnızlığım,yoruldum
-canım, küle küle
bir gün daha kısaldık boş yere