I

ben bu yaşlı taşın neresine
vursam da bedenimi
sıyrılsa ruhum
bütün çürüklerinden

hayat denen muammayı
kirli bir nefesle
şişiren bu kalabalıktan
ne olsam da kurtarsam
çocuğumu,içimdeki elmasımı

II

benim bile olmayan
bir şey olsam
kimsenin acıtamadığı

ya da hiç bir şey
her şey gibi
kimsenin tümünü yaralamaya
kudretinin yetmediği

ya da kökleri gökte
kanatları içinde
meyvesi rüzgar ;
yalnız meyvesiyle sevişen bir ağaç

ya da bir söz
’sanki şefkatle
sanki kinle’
hiç bir şey anlatamayan hiç kimseye
kimsenin yüreğine inemeyen
kimsenin iliğine
kanına
kaosuna

III

hani kuşların konunca
kederinde donduğu
ölüm gibi durgun
ölüm gibi saf
zamana yabancı
bir taş ..

yani saklamadan zamanı
hiç bir gerçeğe hiç bir yalanı
ama hiç bir şeyi
hiç bir şeye erdirmeyen
bir şey olsam
korunabilir miyim
o her yerde patlayan
parça tesirli nefesten

IV
ne yazsam da çoğalmasam
eksilmesem kendimden

ah!
ne olsam da ben
kimse kimseyi affetmese
kimse kimseyi kanatmasa artık içimde

kimsenin cehennemine sultan
cennetine köle olmasam her şiirde
ah!
ne olsam da ben...