AYDINLIK NERDE?

Akıbetimdir çıplak
Yalınayak
Bayramlar uzak yaşam
Umutsuz bir tuzak
Cennet kamaştırır gözleri
Cehennem narı sarsar
Beyinleri
Korku biner yüreğine
Yüreğin eğilmez
İnsan benliğine
Kifayetsiz kalır örtünmez
Çıplaklığın
Seccaden anlından öpmez
Masumiyetini gizleyemez
Giydiğin kıyafet ile
Sadakatini anlatırsın
Sağır zemheri gecelere
Susarsın kanarsın
Bir yudum suya
Koşarsın bahçedeki
Kuyuya kuyu çökmüş…
Sen çökmüşsün
Su olup eriyorsun
Adım, adım sona doğru
Dert keder sarmış yolunu
Bulmamışsın aslında doğru
Yolunu
Mormenekşeler
Kırmızı güleri kıskanır
Papatyalar ezik sönük kalır
Güneş kapıdan vurur camdan
Odanın derinliklerine
Bağışlanmaz günahlar vuku bulur
Geriye adım atmak istersin nafile
Zaman
Seni çoktan yutmuştur
Dönüş yolların dikenli
Kırılmış cam parçaları
Mayınlarla donatılmış
Adım başı ölüm
Kokuyorsun
Sevdanın yolarında
Dünyaya koşarken
Serseri mermiler
Arasında
Vurulmadan yüreği
Güzel bir kıza
Yâda vurmadan
Serseri bir mermi anlımdan
Koşuyorum karanlıktan
Aydınlığa çıkmak
İçin
Oysa yaşadığım dünya zaten hiç
Aydınlanmamış…