Gitmeli...

Bu kentin ötesi yok
Bu yaşantının da
Bu günlerinde
Gitmeli bu kentten
Gitmeli bu diyardan
Kaçmalı bu paradokslardan
Çıkmalı bu günlerden

Tez elden kurmalı yeni bir yaşamı
Yeni bir diyarda,
yeni bir mekanda
Yeni bir doğayla
Aynı düş güzelliğinde…
Ve belki de yeni bir elveda’ıyla

Acının, nefretin tadındadır yaşam
Bir yüreğin burukluğundadır
ve mısralar buram buram hüzündür
Dilin ucunda öfke, umut’sa yarınsızdır.
Dün, bugün, ötesi ve dünün ötesindeki yarın

Koskoca bir kentin nefretini yaşadım bugün
Her kaldırım taşı
Her çay bahçesi
Her telefon kulübesi
Ve her neyse..

Bir kendime yanarım
Bir sevdama
Bir de o güzelim düşlerin tazeliğine

Yaşamın o acı yüzünü
Beynin bir köşesindeki
Saklı hançeri hissetim.

Meğer ne zormuş
Bir düşün
Bir yarının
Bir yaşamın üstünü çizebilmek
Ne zormuş katran gecelerin ihanetine
acıyı yudumlamak ne zormuş…

Dündar Sansur