Hangi kente sığınsam
Çarcıradır bütün meydanlar,
Ferman verilir, mahkemeler kurulur
Sorgulanır tenim, kırılır kalem,
Yitirir hükmünü merhamet
Ve ölüm kusar bütün insanlar üstüme…

Hangi limana sığınsam,
Kabarır suları denizlerin.
Korsanlar çevirir dört yanımı
Esir düşerim, düşlerim prangalanır.
Bağı, sökülür bir hayatın…
Boğar beni arsız dalgalar,
Bir tek boğazımda kalır
İnsanların parmak izleri…

Hangi iklime sığınsam,
Dökülür yaprakları akasyaların,
Neşter vurulur bahara
Kan kaybeder gelincikler…
Solar papatya kokusuz kalır tenim
Ve soluksuz kalır mevsimler,
Bir tek uçurum çiçekleri düşer payıma.
Boy verir parelenen bağrımda ölürken hayat
Ve yaşanmamış bir bahar kalır ölürken çocuklar….

Hangi sözcüğe sığınsam,
Yasaklı bir yasa maddesidir adım…
En masum vurgularda bile
Suskundur çığlık, payına zindan biçilir
İllegal bir yaşama sürgün düşer şiir,
Bütün sığınaklar zindana çıkar
Ve sığınak bulunmaz ölmeli şair
Ya yazmamalı hiçbir sözcük aşkı
Ya da ölmeli söz…

Hangi sevgiliye sığınsam,
Afaki gecelerde aydınlık nedir bilmez
Enkaz yığınıdır, viranedir gözleri
Mefkuresi ırak bir düştür dorukları,
Kaf dağının ardında saklıdır yüreği,
Göçebedir umutları, kıl çadırlarda ürkekliği
Kurşunlara hedeftir tebessümü,
Çatlak kaşlarına sinmiştir kederi,
Ulaşılmaz bir ülkedir yurdu…
Mayın döşelidir varılmaz bağrına
Bir hüzün düğümlenir içine ağlar,
Kavuşulmaz tenine, bedeli candır bu aşkın
Taşımaz yürek bu yükü ve elemi
Sevgilinin yitik yurdunda.
Aşkların soy kütüğü hicrandır, firkattir
Ve sevdalar yasaklı bir şiirdir bu coğrafyada…

Hangi dergaha sığınsam,
Linç edilir kutsadığım dualar,
Yakılır kitabeleri aşkın, söz düşmez bana
Zincire vurulur yüreğin ketum dili…
Na-makbul şiire ölümdür fetvalar,
İlticalığım yetim, masumluğum da hor görülür
Bütün kapılar üstüme kapatılır,
Sığmam hiçbir yere sürgün olur ezgim.
Dergahlar kuşatma altında…

Hangi umuda sığınsam,
Döker yapraklarını bir bir,
Solar bütün kardelenler, payıma öksüzlük düşer yine.
Göç eder güneş, meçhul sahillere…
Üşür sırtımda taşıdığım, “adıma zimmetli çile! “
Ve içimde büyütemediğim çocuklara
Bırakacak düşlerim de hançerlenir…
Geride kabuk bağlayan yaram kalır, sökemediğim hayattan
Hiçbir umut değiştirmez bu feleğin çarkını
Dar gelir tenime umut-suzluğun mezarı…

Hangi dağa sığınsam,
Kar düşer şahikasına…
Kaçakçıya, hayduda çıkar adım,
Boy verir alnımda, kan çiçekleri
Yaralanır vadilerinde zıpkınlanan umut…
Dört cihet çıyanlar, yılan başlı süvariler!
Varılmaz doruklarına yorgun düşer vuslat,
Bir cigaralık nefes olur yaşam!
Ve Potansiyel bir suçun tanığı olur bikesliğim…

Hangi geceye sığınsam,
Ayyaşları mahmur ve gafil
Fecrin doğuşunu bekler, yarınlara gebe umut…

Ve hangi şiire sığınsam,
Düşer peşime bozkır atları! ...
Bırakmaz peşimi firkatin gölgesi.
Yitirir aşk çocuksu yüreğini…
Kavgasında ihanete yenik düşer bütün imgeler…
Ve yarım kalır sevda, yaşam şiir…
ve mevsim...

Dündar Sansur