Mezopotamya’da Seni Yaşamak

Anlatamadım seni Fırat’a
O da sen gibi akar yüreğime derinden derine...
Haykıramadım Cudi’ye seni
O da sen gibi isyanlarda ansızın
Sığdıramadım sevdanı Mezopotamya’ya
O da sen gibi isyanlarda ansızın...
Söylemedim Zin’e seni,
O da sen gibi saklar buseleri bir güne Mem’e
Gözlerimde Dicle, dudaklarımda senil türküler,

Ne zordur bilir misin be sevgili...
Mezopotamya’da seni yaşamak.

O deniz gözlerin, pusu kurmuş uykuma apansız,
Bir vaktinde gecenin senli anında haince...
Bilir misin pencerelere hayalini çizebilmek
Ayaz kışta tenimden akan bulutlarla sensizliğe inat
Ne zordur yokluğuna dayanmak
Gelecekten umutsuz geçmişlerde seni aramak
Umutsuzluk ikliminde o kadar kolay mı sanırsın...

Mezopotamya’da seni yaşamak
Ne zordur bilir misin be sevgili...

Öyle zor ki katran gecelerde sormak seni böyle hoyratça
Kara gölgelerde hayalini aramak ne zordur bilir misin
Poyrazlarda çırpınan yüreğim yüreğine eser seherlerde
Nostaljik bir melodiye dönüşür rüzgarın o ıslık sesi
Karışır sevginin avareliği deli başımda, dört dönerim sensizliğe
Sevgi istasyonlarında yalnızlığı oynamak..

Ne zordur bilir misin be sevgili
Mezopotamya’da seni yaşamak...

Bir çırpıntı duyulur karanlık sularımda, depremler geçiririm
Bulutlara dönüşürsün eteklerinde Cudi’nin, bulutlar sana dönüşür
Şimşekler çakar gözlerimde yağmurlara dönüşürüm
Yağmurlar bana dönüşür, ve gök kuşağı olursun gözlerimde
Gözlerim gökkuşağı olur gözlerinde.
Usul usul doğar güneşin sırılsıklamlığıma sıcaklık
Sevdama can gelir, bir adım ötede ölüm
Bir adım ötede kefen, bir adım ötede hayalin sesi
Hayallerimde sana kavuşma tutkusu;
Nefesimde nefesin, yüreğimde sen, sen, sen, delicesine

Ne zordur bilir misin be sevgili
Mezopotamya’da seni yaşamak...

Dündar Sansur