Lastik gibi uzuyor, kelimeler ve mana
Tecavüz ediyorlar, kalemle sana, Ana!

O mütecâvizlere, ,,tebrikler, muhteşemdi!’’
Eskiden bu lisânım, aynen Bâğ-ı İrem’di

Üzümlerinden şıra, yapardı mâhir şâir
Eşşeklerle çiğnedi, bâğı edîb-i câir

Dönüp bir baktım bâğa; ne göreyim, virâne!
Nigâhbân-ı bâğ da, bakar bîgâne bîgâne

Kara kargalar dalmış, gaga gibi kalemle
Gününü gün ederler küfürlü bir âlemle

Baykuş ,,Ne güzel öttün!’ diyor kara kargaya
,Sen de’ lafını takmış, kargamız da gagaya

Bâğ-ı İrem baykuşa, kargaya teslim olmuş
Kargaların gâgları, bir anadilim olmuş

Garîb bir bülbül girse, güzel İrem Bağ’ına
Bağ çubuğu takarlar, incecik ayağına

Ey bülbülüm sus artık! dilini anlamaz gül
Zâğ-ı bâğa, âvâzın, azâptır ötme bülbül!

Soner Çağatay 27 Aralık 2010 / Wuppertal
Kelimeler:
Edîb-i câir: Zalim edebiyatçı
Nigâhbân-ı bâğ: Bağın bekçisi
Zâğ-ı bâğ: Bağın kargası
Âvâz: Ses