saçlarının tellerinde asi bir kuş gibiydi parmaklarım
seni değil de insanlığını öperdim yahu şu emekçiliğini

evin içinde farklı odalarda sessizliği kullanarak kırıştırdığımız
hayat bitecek mi ki bir gün sorusu…ya birlikte seyreyleyip kuşkuluca
kentle söyleştiğimiz o gri yağmur…o da mı bitecek…şakasız
aklım hep sende…şımarık da olsa tatlılığında doğallığının…
sıradan mükemmellik
kaç çocuğun resimlediği baharın umarsızlığı…sen…bu sade ırmak…
aylardan temmuz da değil temmuz ortası...hadi gel...

koşuyorum yarım aylı derinliğine düşlerimin...sızılı korulukta
saygın duygulanışlarda taşi kardili sinema kırıntıları
naylon terliklerimin ucu yırtık kibrit kutusu kapakları ceplerimde
zamanın gözüne girmeye de çalışmıyorum artık dışarısı sahte kahkahalı
sıradan mükemmellik
kapış kapış sonlanışlara o uyumlu ketumluk
şahane dalgalı
yarası kesik kesik kanamalı bir bütünken acılarımız
kışkırtılmış birer şakayız umutsuzluk bilgili
aşksa aşk bu...işte bu...kırmızı başlıklı kızın sonu...

sonu vazgeçilmezlik ilintili birer kan deryası damlasıyız
mavra ölüşlü gerçek ölümlerde bile sanki
karyola dinlencelerinde bile efkara hilekar
ha ha
sıradan mükemmellik
bolca geyik yahnisi akşam parklarında
ve yarımşar tane
pansiyon altı sevişmeyle karışık aldatmak güdüleşmesi
evlerinin önü yoncaya öykünen bir yönsüzlük bu
kış aylarında tembelliğe yapışkan...sonraya bile sonrasız...
ve
saçlarının tellerinde mavi bir kış gibiydi parmaklarım
seni değil de aydınlığını öperdim yahu şu işçiliğini


Kağan İşçen