yokluğu
kıyamet dolduran
memur bir iblistir

korku kadar geniş ceplerinde cenin
binlerce şirin
tahta
kundak
ve nice bahardan çaldığı gökkuşakları
uçurtma kırıkları
ve yarına kurulmuş
ve kurulmadan emilmiş düşler ah

ruhum
bak kopuyorlar kömür
kapı gıcırtısı
çürümüş tuğlalar
dört rüzgar
kara kırbaçlarla da hey
daha çalmadı ki müdür
hey sahip
de hey taçlı,
arkası yağlı çıplak
çalmadı ki düdüğünü o kambur melek hey
ruhum
bir şarkı ol cinler saçan
bir şarkı
coşkusunda sarayları uçuracak demir rüzgar
coşkusunda kezzap denizleri
coşkusunda şimşekli kapkaççıları yeryüzünün
bir şarkı ruhum cehennemce
ejderha olsun duyunca yılan
lav kussun gökyüzünün karnına
kurt dişleri çıkartsın tavşan
ilik emsin avcı boğazdan
insan
ah insan bölünsün bin dinamite
banka yangınlarında
ilaç depolarında
fabrika yıkımlarında
tanrı mülkünün külleriyle...

insan
ağzından çıkan kanlı canıyla
yokluğa
yokluğa
yokluğa..