başa döneriz belki, o ilk sızıya
şirin mi,evet buradan bakarken öyle hoş
boşlukta kelebek gibi
belki,aramızda ayak ayak üstüne atmış
bu gereği gereksiz imgeleri
belki bu da bitti,kurudu
ah işte bu da dediğimiz
tadına bir türlü varamadığımız bu kirli mi
kirli olan boşlukları
sileriz o ilk merhabayla

merhaba !
isim neydi ?

merhaba da aynalara ne diyeceğiz diyor sevgilim
onları nasıl kandıracağız
gül dikende kaybolmuş
onu nasıl seveceğiz bak,görüyor musun
beni arkadaşlarından bile kıskanıyorsun
beni, benden

hayır olmaz olmamalı dinle
her sabah altısında sigaraya gittiğin yaşlı ve mutsuz bakkal
siftahsız mı kalacak mutlu insanlık uyanıncaya
biz olmasak böyle
kim sevişecek öğle rakısında çirkin müzeyyenle
ya şu olmayan deniz olmayan martılar
olmayan orman akşama doğru
ve bu sesler gece ile
kimi çürüterek var olacak
yani ayıp olacak mutsuzluğa
yalnızlık küsecek bize
boş verelim mi ?

e bize bu gülüşleri kim verdi,hiç hoş değil
kim ağlattı bizi şimdi yokluktan,plastik mi bunlar?

karanfil mi dedin,salak
artık kimse Ruhi Bey’i aramıyor bu çağda bu sokaklarda
artık insanlar üç günde unutuyorlar ölülerini
akılla kurutuyorlar geçmişlerini
akıllı ol beni öldür ve unut

ama boş diyor sevgilim boş
gitsen de iki kulağın ete değdiği o anına
kandır hayat,akar
ayrılık yaşar,merhaba
ve hoşçakal