Sen yeşil gözlerinde kayıp oldugum,
Yudumladıgım şaraptaki son yudumum.
İştigim sigarada aldıgım her nefes,
Sen olup içime doluyor.
Hatırlarmısın bilmemki,
Eminönü balıkçısını,
Kalabalıkta seninle balık ekmek yemek,
Zor yer bulmuştuk.
Ve bir başka tadı vardı, belkide acıkmıştık,
Ellerin elerimde Galatda yürürken,
Sen balık tutanlara bakarken ben sana bakıyordum
Sanki hasret gideriyordum saçlarına dokunarak.
Kalbini hisediyordum bir kuş gibi,
Ne çok heyecan vardı ellerinde titriyordun.
Bir geminin güvertesinde bogaza dogru giderken,
Havada martıları izliyorduk berabar,
Sol yanıma sokulmuştun iyice.
Karanlık agır agır gelirken ellerin üşümüştü,
Balıkçılar sefere çıkıyordu ya allah diye.
Ve sevgililer gelecege ait ne varsa koymuşlardı,
Konuşuyorlardı sesli.
Hangi iskelede inmiştik hatırladınmı,
Birer sıcak çaya yok demeden.
Rüya gibi düş gibiydi
Uyanmasak uyartılmasak demiştik,
Yemin içmiştik.
Gecenin karanlıgında gözlerin yıldız gibiydi,
Mavi bir evrende parıldayan.
Bana bakan sesizce ama benimle konuşan.
Zaman bir çivi çakabilmek isterdim,
oldugu yerde kalsın diye.
Seni ilk kez bırakıp dönüyordum,
Bir şey eksikti farkediyorum,
Ellerin yoktu,
gözlerin o iskelede kalmıştı.
Ben gidiyordum,
Bir şey eksikti,
Sen yoktun.
Kızkulesi yoktu Üsküdar yoktu.
Ben gidiyordum,
Bir şey eksikti,
Sen yoktun.
İstanbul yoktu...

ŞAİR CENGİZ YILMAZ Aralık 2010