Yaraların gövdenin en canlı yerinde
Canın ise yarandadır.
Ağlamak istersin…
Dilini bilmediğin gurbet ellerde
Ağlamak ne zordur.
Ne teselli edecek sözcük duyabilirsin,
Ne seni anlayan bir çift göz görebilirsin.
Akar gözyaşların içine
Çığlıkların yüreğine dolar
O an elinde bir silah olsun istersin
Kaderi kurşunlamak
Ben yerine o ağıtlar yaksın dersin
Gürültü havaya ağarken
Ruhunun düğmelerini iliklemek
Bir başka dünyaya düşmek dilersin

Düşmediğin yerde kalınca kendinle bir başına
Azalırsın
Akarken çarpacağı taşlardan korkan bir su gibi
Salarsın kendini kaderin akışına
Nasıl olsa bulur o yolunu diye
Çırpınmaktan vazgeçersin

Mecalsizsindir
Koyuverirsin bahtının rüzgârına
Sürüklenip giderken varacağın yeri
Bırakırsın yellerin insafına
Kendi içine dönüp bakamazsın
Baksan da
Kendini tanıyamazsın….

Kırık bir ayna gerisinde
Bin bir suret içerisinde kendini bulmaya çalışırsın
Her bir parçadan akseden sen
Sen olmaktan artık çok uzaktadır..
Canına dadanan acın sıvazlarken yüreğini
Elinin yakıcılığına aldırmazsın…

Ne kadar keskin olduğunu bilmediğin bir bıçak
Saplanıp kanatırken benliğini
Kendini izlersin
Bir masal sayfalarının gerisinden bakar gibi
Fark edemezsin hangi figüran sen
Var kabul etmeye çalıştıkça
Yoklukla yalpalayan aklın
İnanmak istemediğin gerçekleri haykırır
Duymak istemezsin…

Ve bir mana akar gönlünün derinliklerinde
Duruşu yokluklardan kurulu anlamsız bir tümce
Öznesi sen, fiili sen, yüklemi yine sen
Bir med cezir sahnesidir yaşanan
Nerede durduğunu bilemezsin….

Hayat gerilerden bakar sana,
Sen ise sana uzak bir hayatın tam karşısında
Bir türlü buluşamamışsındır onunla
Sen onu bıraksan da;
O seni ne bırakır, ne de alır koynuna
Ardını dönüp gidemezsin
Yüzünü dönüp alnından öpemezsin
Bunca kalp kırıklıklarına rağmen
Çocukluğunda yaptığın gibi
Rüzgârı ardına alıp bağırmak istersin hayata: "Acımadı ki !"
Acıların donmuştur gözbebeklerinde
Unutursun acımayı
Unutursun incinmeyi
Sorarsın kendine
Ne vakittir yorgunum
Ne kadar zamanda ruhum renklerini kaybetti
Hangi yenilgiler beni bunca bezdirdi
Kaç asırdır sevmeyi unuttum
Kaç kelime tükettim de
Lal oldu artık dilim
Ve anlarsın ki
Hissin lügatinden de
Kendinden de vazgeçmişsindir….


Perihan Tunçok ESMİZE
İzmir 22.12.2010