0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1442
Okunma
Trakya ovasında
Günebakanlar tarlada
Sabah güneşi alıyorlar hazla
Koşuyorlar hızla olgunlaşmaya
Açmışlar güneşe başlarını
Geçsek de geçmesek içinden
İşte ordalar asırlarca
Cümbüşü yeşilin sarıyla
Kalan kalmaz gelen gelmez
Gönül bu, hiçbir aklı beklemez
Beklenir umutsuzluk umudunda
Dağlardan taşıdı gönlü sular
Güneşe çevirdim yüzümü
Yıllarca kırlarda kuytularda
Çaresizliğime çare oldu doğa
Çaresiz kalındı toplumda
Gidiyorlar geçiyorlar çocuklar
En küçüğü biraz daha yanımda
Dünyamız onunla yarı yarıya
Büyükleri ayrı dünyalarda
Çocuklarım ovanın öbür ucunda
Ufuk kadar uzak, yakın dünyalarda
Yanarak ararken en yakınımı
Yalnızım giderken sona
İsmet Evren 15.07.07 Pz.09:05