2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1777
Okunma
[ kalin] Abim ilkokul ikiye geçince birinici sınıf kitabında gördüğüm atın güzelliği beni cezbetmiş olmalı ki at resmini evin duvarına asmıştım. Ve abim görünce kıyamet koptu. Ortalık toz duman...Ve o toz duman hala abimle aramda devam ediyor. Üzerinden 40 yıldan fazla zaman geçmiş olsa da bu resim bende gayt net. Önder Yılmaz (hayalayna) "at arabacısının günlüğünden" şiirini yayımlayınca bu şiirimi hatırlayıp yayına koydum. Atlarla ilgili hiç şiir yazmamış bir şair düşünemiyorum. 13.09.2007 İsmet Evren
Özgürken altı yaşında
Gidilmeden daha okula
At resmi astım duvara
Abim kopardı zalimce
Alfabesinden aldım diye
Duvar boş resim içimde
Atım geceleri düşümde
Geri istedim günlerce
Resmi getirmedi kimse
Ellisine gelirken maratonda
Kalpten aldım derin bir yara
Engeli aşılmaz engelli koşuda
Acı çektirirler bendekiler bana
Yaralı atı vururlar yarışta
Sıkarlar kafasına tabanca
Acı çekmesin diye kurşunlar
Can çekişirken artar acılar
Yaralıysan at değilsen
Kimse kurşun sıkmaz kafana
Yara, görünmez duvarla çarpışma
Gel de sıkıysa acından ağla
Bakma resimsiz duvarlara
Düşme boşluğa, katıl başkaldırıya
Unutma mucizeyi kalsın akılda
Dalarken uykuya bayıldığın rüya
İsmet Evren
25.01.07 Prş.06:12
Cevap Yaz