ucsuz bucaksız bir nehir gibi sana akıyorum.

gülüşlerini gördükçe çağlıyor umutlarım.

İçimdeki tüm acılar eriyor sanki.

uçurumun kenarında nefes alırken

acıya inat sana tutunuyorum.

hayata sımsıkı sarılıyorum.



baharlar nedense daha güzel.

rengarenk herşey.

her çicekte senin güzelliğini temas ediyor gözlerim.

karanlıklarda boğulurken

şimdi

yıldızlara gülümsüyor çocuksu yüzüm.

her gülüşünde içimde baharlar

nazlı bir gelin gibi diziliyor gözbebeklerime.

sürgün yemiş turnalar bile

gökyüzünde gökkuşağıyla dans ediyor.

nisan yağmurları o kadar ıslatmıyor kirpiklerimi.

baktığım her yerde gözlerin canlanıyor.

bir an üşürsem hayallerine dalmak bile yetiyor.



gözlerinde bestelenmiş nazlı türkülerle yollara çıkıyorum..

katığım;

ekmeğim sevgin oluyor.

sana koşuyor yüreğim.

her gece gözyaşlarınla ıslanmış yağmurla öpüşüyorum artık.

her kelebeğe seni anlatıyor,

sahile vuran her dalganın

yüreğine tatlı gülüşlerini tasvir ediyorum.

yokluğunda kanayan dudaklarımda gelincikler,

her nefesini bahar,

her gülüşünü bir ömür biliyorum.

kelimeler anlamını yitiriyor.

seni anlatmaktansa seni “sende “ yaşıyorum.

duvara sarılan sarmaşık gibi,

karanlıklara örtülen bir ışık gibi

bende sana sarılıyorum.



fırtınalar susuyor senin geçtiğin sahillerde.

ayazlar konaklamıyor avuç içlerimde.

artık şiirlerim hüzünde ıslanmıyor.

doğan güneş daha güzel,

doyasıya gülümsemek ve sevginde nefes almak güzel.

ayrılığında tutulduğum hastalık bile geçti.

acılarım eriyor günden güne.

üşümüyor yüreğim.

titreyen ellerim artık kalem tutuyor.

her satırında mutluluklarla sana akıyor fakir cümlelerim.

artık cümle sonundaki süslü kafiyeler hayatı yada seni anlatıyor.

her gülüş “seni” andırıyor..

hayat seninle daha güzel oluyor.

kırık aynalar bile şarkılarda senin gözlerini anlatıyor.

hüzün yok artık.

bulutlar bile kulaklarıma nağmeler fısıldıyor.

yağmurun her düştüğü yerde

bir çicek ekiliyor senin adına.

kırıyorum pas tutmuş zincirleri.

kısır döngüler başımı ağrıtmıyor.

karanlıklar içinde benliğimi aramıyorum.

yokluğun yitik düşmüyor tozlu yollarda.

her duvarda bir gülüşün çizili.

her cümlenden sonra içimden “ seni seviyorum “ demek geliyor.

aldığın her nefeste daha çok gülümsüyor yüzüm.

zaman sevdaya akıyor.

artık hüznün çeşmelerinden ayrılıkları içmiyorum.

sen varsın.

bir nefes kadar yakınsın.

umutlarım yüreğime dolmuş ve bahar ise gözlerimde .

karakış olsa bile

ben gözlerinde yaşıyorum güneşli sabahları.





gordion