ne sana İsa’nın ateşli koşusunu

ne de Musa’nın vecdine sordum




aşk için yanmak

yakılmak

kapatıyoruz artık hicran kapılarını

aşktayız



yürekleri açtık

vuslat miracının pencelerine

git gite yükseliyoruz miraca

aşkın kokusu sarmış bulutları


kelimeler denizindeyim

eğiliyor harfler

sonra hafif bir rüzgâr esiyor

kelimeler,

gönüle yol alıyor...........



aşk yalnızlığı kabullemektir

gün geçtikça acım daha da derinleşiyor

baktım;

olmuyor sensiz be vefalı.......

kentin sokaklarında kokundan teselli buluyorum

yağmur damlaları

boz bulanık sellere kapılan ömrümün mihrabım........



ezanlar okunur günbeğün

içli içli

nefesim buğuluyor penceremin camına

sessizlik örseliyor yüzümü

sanki

alnımda Karacabey horasının atlıları

zaman zaman ellerim titriyor

hicranın ağır tütsüsü bedenimde

seni düşündükçe;

omuzlarım çöküveriyor



Düşüncelerim;

ipliği kopan inci taneleri gibi dağılıveriyor sensiz

şimdi

gözyaşlarımdan siyah inci yapmak isterdim

keşke yanımda olsaydın



mısralarım şelâleşiyor

ne zaman sana dair birkaç satır yazmaya kalksam.......



yanan bedenim

müşfik yüreğim

ne kadar da muhtaçım sana bilemizsin be vefalım.........









gordion