"her şey beni gözlerinde öldürdüğünde başlamıştı…


varlığında yok ettiğin hiçliğimin
gölgesine sığınmıştı / sığırcık kuşları
çığlık çığlığa tiz seslerin perdesinden
kızıl nehirlere akmıştı ömrün
son damlaları"

Giriş cümlesi harikulade..Ve ilk dize,tek kelime muhteşem..Var olmanın dayanılmaz hafifliği der Kundera..Bir kere varolmuşsa,o yok olduğunun belgesidir,hiçlikle yaşamak..Anlamların anlamını yitişrdiği bir bileşken tarz oluşur kanayan hücrelerde..Daha ilk okuyuşta,kendine çeken bir dize,mükemmel...

"ateşin kavurduğu külün savrulduğu
her yer mahşer !
vurgun yemiş yüreğimde talan
matemin en koyu rengine durmuş aşk
derin bir sessizliğe gömülen mazide
sızlayan ati / karanlığı açılıyor"

Devam eden dizeler,daha da acıtan bir yangının haber güvercinleri gibi..Her yer mahşer,yürek talan ve gelecek karanlık..Hüznün dorukları adeta..Satır satır okunan,sonra tekrar okunup hazmedilmeye çalışılan,bir sevda öyküsünün,hissedilişi ifadeler..Yara derin,duygular tertemiz,şiirsel anlamda fevkalade..Burada gözüme çarpan,bir eksiklik değil ama,bir tercih olarak,adıma ben olsaydım,"ati" yerine "geleceğim" ya da "zaman" derdim..o da,asla şiire gölge düşürmez bir küçük ayrıntı..

"beni çıldırtan kahrolası bezginlik
ruhumda kış güneşi
zemheri dokunuşlarıyla geliyor ecel
buza kesen her kıvılcımda
ahiret sancıları "

Artık depresif duyguların şahlandığı bir orta bölüm dökülmektedir kaleme yürekten...Öyle k,bu hayatın fazla geldiği anlar yansır dizelere..Ve tabii,okuru da fazlasıyla içine alan,hüzünlendiren dizeler..Özenle seçilmiş gibi duran,ama gönül sesi olup bir çırpıda yazılmış olduğuna inandığım,duru bir anlatım..Şahane...

"oysa sende yazdan kalma günler
yaban bağlardan heybene
aşk devşiriyor ellerin
genzimi tırmalayan ihanetin kokusu
kekremsi"

Bu bölü niçin,neden in açıklandığı bölüm..Sitemkar bir serzeniş,az biraz nefret ve çokça sevgiden kaynaklı,yine enfes dizeler..

"mil çekilen gözlerimde kan
baktıkça sana kusuyorum
her gün yabancılaşan ruhunda
katlime vacip kılınırken
ben yâre-i hicranıma sarılıyorum



bana ölümü yakıştırmasaydın
dağlarında çiçek açıyor olurdum yâr!..."

Ve final..Nefretin doruklara tırmandığı an..Ama yine,sevginin nefreti doğurduğu dizeler..Son iki dize,anlatilamayacak kadar şiire yakışmış...Çok fazla etkileyici iki dize..Ölüm,mecazen gerçekleşen bir kayboluş ve yitiklik,gerçek olarak da,belki bir sesleniş ve dışavurum biriktirilmişliği...

Şiiriniz bana kardelen i hatırlattı..Hani o malum her türlü zorluga ragmen,yeryüzü ile buluşan ve güneşe merhaba diyen kardelen..Kimbilir,belki o soğuk karlar arasında,yeniden çiçek açacak yüreğiniz,diye düşündürdü beni şiiriniz..

Sayfanıza her uğradığımda,çok duygulu ve hayal gücüm yüksek,şiir dolu olarak ayrılıyorum..Böyle güzel yazan kişi sayısı çok fazla değil..Bu güzel dizeleri okuttuğunuz için çok teşekkür ederim...Kendimnizi koyabildiğimiz şiirler okumak o kadar güzel ki,baştan sona son derece duygusal bir ritmde olan,hüzünlü ama şiir ziyafeti çeken dizelerdiğ..Zevkle okudum,

Yine küçük bir ayrıntı,ben olsaydım,şiirin adını "hicran yarası" koyardım..Lütfen eleştiri olarak algılamayın,sadece adıma ben o şekilde yakıştırdım..

İçtenlikle kutlarım,saygımla...