Her yolun sonu vardır.
Ben Son durağımda sevmişim seni
Yaşanmışlıkların gölgesinde bırakmadan
Kıymetlim Saymıştım sevgini...

Ömür Dediğin iki ucu yalan bir hayalden ibaretmiş
Gözümüzü Açmışız gözlerimizde nem
Şimdi ise yolun sonundayız , silinmez mi hiç
Kime ne etmişizde acıyla yoğrulmuşuz biz...

Sevda tüneline girdiğim ilk günü hatırlıyorumda
Yolun sonunu görmek bile istemezdim
Yıllarımı verdimde ne oldu sanki o hüsrana
Acıdan başka ne verdi benim sol yanıma

Ağır tonajlı bir yük treni misali yolculuk geçirdim
Bir su molasını senin gözlerinde kandım
Sessizce gelip bulmuştun ya beni
Ben seni tanımadan önce ne acılar yaşadım

İnsanlık , bir matem halinde başımda toplanmıştı
Adını duyduğumda içimin sızladığını farkettim
Sen kimdin ? neydin ? nasıl bumuştun beni?
Sorulacak o kadar çok soru varken sus/pustum

Adının baş harfinle başlayan yangın , içimde zerre keder koymamışken.
Gözlerine her bir buse kondurduğumda ya erken veda edersem dedim.
Son durağıma gelmeden önce bir kaç durağım kalmışmı diye avundum
Yorgundum , Çıkışı zor olan bir yokuşa yasladım umutlarımı

Defterim sağıma mı yakındı solumamı diye iç çekerken
Günahlarımın acısıyla irkildim , rahat yatağım batıyordu artık
Seninle aynı yastığı paylaşırken bile düşünceliydim sevdiğim
Gitmeler hüzün taşır bir sonraki durağa , acı kavrulur

Gözlerine bulutlar bi süre hakim olsada
Elbet bir gün günes yeniden doğacaktır
Tarifi imkansız değil bu acıların biliyorsun
Söyleyecek fazla söz yok sende benimle mi Ölüyorsun?

Öldürmeyen acı güçlü kılarmış ya insanı
Sen benim güçlü kadınımsın
Çok Çok içinde yaşatırsın beni
İlk tanıştığımız günü hatırlarsın
Yada ilk verdiğim kırmızı gülü...

İlk yıl dönümümüzde başımızdan geçen Komik anları
Öyle olmasaydı da böyle olsaydı deme sakın
Her an bir başka güzeldi seninle bee...
Nasıl veda edebilirim ki senin bu büyük sevgine...

İşte can ... İşteee...
Son durağımın kapısı açıldı.
Gözlerim Sevginle birlikte Kapandı...
Üzerimi Örttüğünde...
Elveda deme sakın...
Elveda deme...



Yunus Özkan