Mızrak soktun çuvala deldi çıktı köşeden;
Ustanız kimdir bilmem zurna yaptın meşeden.
Çaldın hep minareyi buldun hemen kılıfı,
Derslerden çaktın ama gene geçtik sınıfı.

Peşrev yaptın zurnayla bütün alem şaşırdı;
İş bilen açıkgözler yolu dağdan aşırdı.
Abdal oldu namuslu işi doğru tutanlar;
Beyefendi oldu hep göstermeden yutanlar.

Düzen böyle olunca gün doğar açıkgöze;
Yok mu acep çaresi çürük işlemiş öze.
Yeminden var zırhımız geçeriz arkasına;
İtibar gene kürke araba markasına.

Hangi erkenci horoz bunları uyandırdı;
Göz boyayıp işleri kanuna dayandırdı.
Hiç olmadık malları ihraç ettik diyerek;
Hep bunlar semirdiler iadeyi yiyerek.

Konu olsa bir yerde vatanı için ölür;
Vatandaşı sevmez de vatansever görünür.
Ödül vermek modadır ipe un serenlere;
Bütün millet minnettar ödülü verenlere!

Ben de uzansam acep bu ciğeri yirmiyim;
Vatandaşa boş verip ille vatan der miyim?
Ne kadar paran varsa aklın olur o kadar,
Yakında bulunacak vicdan gösteren radar.

Vicdan cüzdan yarışta daim cüzdan şampiyon;
Vicdanı öne sürer her an vicdan bir piyon.
Kendi verir startı koşuya kendi başlar;
Biraz yadırgasa da alıştı vatandaşlar!


Seninle aramda fark belki mermer mezarın;
Benim hayatım yeter tek değmesin nazarın.
Koca sayfa ilanlar ölünce duyuracak;
Damat gelin üşüşüp malları ayıracak.

Bir mucize olsa da acep dönsen geriye!
Kimler ateş koyuyor antika nargileye.
Hanlar hamamlar talan yaşar miras yediler;
‘Az bırakmış geberdi iyi ki gitti ‘ dediler.

Benim param pulum yok gerçi dinlenmez sözüm;
Aman dikkat et ötede bil ki üstünde gözüm.
Bu dünyadan kaçırdık elimizden kurtuldun!
Bir de baktım cennette orda da bir yol buldun!

Hemen silkinip kalktım ter içinde rüyaymış ;
Cennet diye gördüğüm onlara bu dünyaymış.
Gündüz gördüklerim hep gece girmiş rüyama,
Girdikleri yetmez mi bozdukları dünyama.

Durmadan yazsam derdi bitmez serimde elem,
Çok şey var yazacak yazamam ağlar kalem.
Derdi herkes biliyor derde deva nerdedir?
Görünüp geçer insan dünya boş bir perdedir!

Süleyman Üstün 1999