sokakta bir gül
dikenlerinden yoksun...
ama kokusu hala
bir kaç yüreği sarsabilir

kaldırımda bir gül
saçları bir kenti örtecek karanlıkta
bir gül beyazlar içinde
ama gül olduğunu unutan
unutturulan yüzüne...
ki bakışları şehri istanbul kadar yorgun

sonra güpegündüz paltosuna gömülmüş
bir adam otobüsten iner
elinde siyah beyaz bir resim, bir annenin koynundan
zorla koparılmış gibi durur...
adresler sorar,
zulasında dede yadigarı kabzesi gümüşten bir silah...

bir şehir
baksan bir mahallesi boydan boya iki küçük il kadar...
ama her sokağı çamur deryası gibi
esrar ekilir olmuş parklara
hani bir çocuk bile isterse bulur...
derken görünüverdi köşebaşından-
paltosu kaldırımları süpürerekten o adam
bıyıkları yeni terlemiş üstelik...
tetiği çektiği gibi üç yerinden
vurulur bir kadın
sokaklar alabildiğine kırmızı...

ve
sokakta bir gül/yüzükoyun
bütün güller adına kanar...