Karanlık

Ağaran bir yanı yok ki afakın,
Dağlara, taşlara çöktü karanlık.
Zaman, eserinle öğünme sakın!
Aydınlık başlara çöktü karanlık...

Ne fikre saygı var, ne tefekküre.
Boşaldı kafalar, nerde mefkûre?
Yükseldi hararet, ısındı küre
Cümle yurttaşlara çöktü karanlık...

İstikbâlden neler bekleniyordu...
Günlerse, günlere ekleniyordu,
Hergün ne kapılar yoklanıyordu
Gencecik yaşlara çöktü karanlık...

Yek ekmek aslanın karnına indi,
İşsizlik fakirin boynuna bindi,
Gureba kıvrılıp köşeye sindi,
Yap yavan aşlara çöktü karanlık...

Öğrenmek isteyen okudu kitap,
Bilim ağır geldi, düştüler bitap.
Çoktan battı gitti doğan afitap
’Cehl’le savaşlara çöktü karanlık...

Nasıl bulacaksan bul doğru yolu,
Sallaya, sallaya hep başı kolu
Yükselde görelim Allahın kulu
Onulmaz işlere çöktü karanlık...

Tekrar titremezsek filim donacak,
Bu cennet vatana baykuş konacak
Kandık, kandırıldık, âti yanacak
Aydınlık düşlere çöktü karanlık...

Antalya-2010/10

TDK:

afitap: güneş
cehl: cahillik, nadanlık, ilimden mahrum olaklık...
afak: ufuklar, etraf, cihet...

Halil Şakir Taşçıoğlu