O günden beri
Bir hiçim gülüm.
Hep böyle pejmurde,
Hep bu karanlık sokakların sırdaşı.
Yanaklarıma acı bir zehirdir,
Süzülen
Damla damla gözyaşı...

Zifiri karanlığında kör gecelerin,
Kör kütük sarhoş kendi halimde,
Kenar bir mahallede,
Kaderim ellerinde
İçimde seni taşıyorum.
Ve hayalinle yaşıyorum.

Örümcek ağlarıyla bezenmiş odamın,
Duvarında asılı durur,
Mabetler kadar mukaddes sayıp,
Tozunu almaktan bile çekindiğim,
Bir melek kadar güzel resmin.
Korkarım,
Bir gün o iğreti çividen kayıp,
Düşecek yere
Ne kadar ayıp!
Kalacak dudaklarımda tek ismin.

Evet be canım,
Geride kaldı mutlu günler.
Yıkıldıktan sonra,
Tüm hayaller.
Şimdi karanlık sokaklar
Ve şişeler benim.
Bundan böyle
Ben bir hiçim güzelim.
Böl günahlarımı ikiye,
Yarısı benim,
Gerisi senin…

Ben, bir ömrü böyle sürüp gideceğim.
Mesut anlarım dahi olmayacak zahir.
Hep elem, hep gözyaşı, hep kahır.
Sürüp gidecek bu ömür,
Sürüp gidecek canım,
İşte böyle ağır ağır...