Geçmişin hüznünde asılı kalmışım
Eski bir sözlüğün yaprağına zerk edildim
Kuş misali kafes
Ve bir rıhtımın dalgadan aşınmış iskelesi
Eskidi
Eskidikçe büyüdü özlemim


Zindan karası hasretlere gebeyim
Neyim var bilmeden
Neleri avuçlar zavallı yüreğim



Savaşın kuyusu bu
Ne kış ne yaz
Bineksiz azgın süvari
Ezildim kendime
Suskun dilden çağlayan cümleler
Akıtır yürek sesim



Koyu bildiğim tüm renkleri
Görünmez
Görünen izleri görmez gözlerim
Kör ve sağır
Ve dahi yaşlı bedenim
Özlemek simsiyah örtünce hücrelerimi
Gücü tükenen biçare misali
Son düşer parmağımdan
Unutmamak için bağlanan ipler
Ve iner perde



Meçhulden bir name gelir
Aymadan dillenir
Sarhoş kelimeler
Eskiden kalma eskiden doğma
Ümit
İşte o ümittir
Alınan nefes


Kayıp senelerin hüznüne
Sorgusuz yenilir
Ve düşer yaprak
Geçmişin defterinden sıyrılamayan
Askılı meçhul ….