Kapattım kitabı
Yüzüne baktım sonra
Polyanna bir avuç hayat ver bana
Öksürdü pencerem kış kapıda
Enlem ve boylam bir duvardan diğerine
Az önce geçtim bulutlardan
Alnımda SU lekesi
Gölgem ışık rahlesi yorgun venüs
Bak şimdi uzak bir şehre
Orda öldüm unutma...


Günlerdir bir ceseti söküyorum içimden
Kırılıyor göğün aşka değen yanı
Bir mezarı kapatıyorum kimsesiz
Uzak bir evde su sızıyor bıçağın ucundan
Herkes beni şair biliyor-gülüyorum
Simyalanmış ruh öznesiyim oysa
Ve mart ölüsü korkularım
Geçmiş zaman lirik bir masal
Ölüyor tanrıları- yontuların



---

Örttüm yüzünü Azelya
Kınadan kirpiklerin
Suyu öpen yeşil yosun
Mor bir düşün
İnciterek öptüm ağlama

---


Sanırım öldürdüler beni
Geçerken bir martının kalbinden
İşte siyahın gül olduğu bu yüzden
Susmanın en tenha yeri
İntiharın ihtilali
Yani bütün kapıları çarparak
Gittğim kentlerden
Anka külümün leşi
Sen bilirsin hangi masaldan
Şiire ve aşka sığmadığım



Ey sıırı dökülen ölüm

TAM ÜÇ GÜNDÜR HAYAT
Biri suya öykünen masum yüzüm
Biri aşka söz kesmiş hüzün
Biri gittiğin gün

---

BÜTÜN RENKLERİN
TANRISI BEYAZDIR


...






Cumali Çorbacı