gölgeleri düşüyor sabahın tenine
heyecansız uçan martıların
besbelli
sorguya çekilmiş, siniyor kendine deniz

yosun kokusunu götürüyor iki militan balık
ağır bir pas kokusu bırakıyor
nefesime

adımlarım felç
bütün falcılar kehanet saçıyor
bugün

zamansız
asabi bir yüz gibi
çıkıyor karşıma
hüzün

anlamak zor değil
unutmuşsun beni

mevsimde garezli,
eylüle boğuyor ruhumu
alaca karanlık perdeler çekip üzerime
‘git’ diyor
bilmiyorum
daha ne kadar gidebilirim kendimden

duyulur mu iç çekişlerim
yanımda yürüyen kalabalığa
bedenimi kaybettiğim bir gece düşünde
çırılçıplak
görebildiğim her yere bırakıyorsun gözlerini
yüzünse kim bilir hangi yastıklarda

yanılgılar erken sarar kuş beyinleri
her badirenin altında ölü bir yalnızlık
sersefil

adına mıhlı sözcüklere esir
sonsuzluğa doğru sallanır çığlıklar

yenilgiyle sonuçlanan
savaş sonrası harabelerde bırakılır bir ihtimal
ve
ağır iner
unutulmuşluğun balyozu
sevdanın omurgasına

yalancı gözyaşlarını kurularken
sonbaharın soğuk elleri

artık yeminli dudaklarım
gidenleri
kıyamete kadar anmamaya


Çiğdem PARLAYÜKSEL