‘’tüylerini döker içimdeki kuş cıvıltıları
unut
öpüşürken başı dönen zamanları ‘’
Hasreti isa


kanım çekiliyor bir yerlerde
etim tırnaklarımla vedalaşıyor
su serpiliyor yüzüme
açıkta kalmış bir besleme gibi
titriyor yüreğim
ağlayan bir şeyler var içimde
gönül yarası derlerdi eskiden
kırılmış bir dal gibi
sessizim
ne yana devrilsem
gölgemin altında kalır düşlerim



bu toprak bana helâl kılınmıştır bir kere
sol yanımdaki kuşlar yağmura yakalanır
bir deniz bırakır bana rengini
yıldızları sayamayacak kadar döner başım
oysa ben bir hiçim
alın işte bu da kanıtım


kanatırım kendimi bilmediğim türkülerle
ellerinde çakıl taşlarıyla
çocukluğum çıkagelir
bir dağ çatlatır kendini
kayalar üstüme devrilir
umudun ne kadar yaşayabilir seni
dilin dolanır
bir aşk sende sınar kendini


bütün kayısılar güneş yanığı
şaraplar kaçak imbikten damıtılmış
içmesem
Hayyam geçecek gözlerimin önünden salınarak



içimde bir zemberek boşanır
uğurlarım kendimi bir istasyondan
dualar ortasında kalır ellerim
azaltırken beni çığlıklarım
çokluğum
yoksun
solar bütün renklerim
karanlığa kalır hayat
savunmasız kalır gülüşün
ben oturur
yalvar yakar seni düşünürüm
yine boynundan öpülür
beline dolanırım
bir gemi kalkar masallardan
aşk alevlenir içimizde
sana koca bir ömrü bağışlarım



oysa
dilimin üstünde taşırdım seni
yüreğimin zulasında
bedenimin yongasında taşırdım seni
şimdi tersine mi dönüyor dünya
bağışlasın beni bir bebeğin ağlaması
sen bağışla beni sevişmelerimizi yarıda bıraktığım sevdiğim
oyun bitti
bağışla


tüylerini döker içimdeki kuş cıvıltıları
unut
öpüşürken başı dönen zamanları
oyun bitti


İsa İnan

iki bin on on sekiz kasım / sensizliğim kadar ağlarım...