SENSİZİM -1

Sensizim,
Odamın soğuk duvarları ve ben ağlıyoruz;
Sebepsiz ve bir o kadar çaresiz…

Bir fırtına esiyor ağaçları koparırcasına toprağından,
Ve kar yağıyor dışarıda,
Yeryüzüne kefen olmuşçasına.
Bir kuş çırpınıyor dışarıda,
Çabalıyor uçmak için amansız fırtınada.
Ve ben çırpınıyor çabalıyorum gelmek için sana…
Sanma korkunç bir fırtınanın yarattığı,
Ürkütücü uğultular tutuyor beni.
Sanma duygularım kasırgalardan zayıf,
Bir kuş kadar suskun ve masum sanma…
Şimşek olur korkuturum fırtınayı,
Volkan olur patlar,
Yırtarım toprağa kefen olan karı.
Ama yok işte cesaretim,
Bu ne aşkımın suçu ne de senin…

Sensizim,
Oturduğum bir kuru sandalyem ve Ben,
Bakıyoruz tavana boş gözlerle…

Ne kadar boş olsa da bakışlarım,
Hep Sen varsın gözlerimde.
Dalıyorum derin hayallere;
Yanımdasın sanıyorum,
Benimlesin…
Hayaline kapanmış gözlerimi açtığımda,
Şimşekler çakıyor beynimde.
İsyanlar kopuyor yüreğimde…
Yoksun!... Nerdesin ?...
Ağlıyor, duvarlara vuruyorum,
İntikam alırcasına…
Sonra…
Sonra,
Yıkılıyor yumrukladığım duvarlar üzerime,
Kızıyorlar bana;
“- ne duruyorsun, gittt !… Kavuş sevdiğine!...”
Sanma duvarlara yenik düşüyorum…
Ama olmuyor işte!
Pranga vurmuşsun ayaklarıma,
Ya çatarsan kaşlarını,
Salarsan ok olmuş kirpiklerini üzerime diye,

KORKUYORUM…!!!


İbrahim ALTIKULAÇ
“Senin Uğruna”