NERDEN BİLEBİLİRDİM Kİ
Geceleri ümitler beslerdim geleceğimize dair, umudum olmuştun artık benim.
Gecelerimin aydınlığı, dertlerimin ortağı, kederlerimin teselli kaynağı.
Vazgeçilmezim olmuştun artık hayatımın, ama nerden bilebilirdim ki oyuncak olduğunu senin sevdanın…
Nerden bilebilirdim ki sevmeyi bilmediğini, nasıl anlayabilirdim ki gözüme baka baka yalan söyleyip kendine inandıracağını.
Ama, unutmuşum işte insanları kandırmanın en kolay yolunun gözlerine baka baka yalan söylemek olduğunu.
Birdaha kimseye kolay kolay yapamayacağım şeyi yaptım sana ama kıymet bilen kim.
Gerçek sevgide amatör olmayacak kadar kabiliyetsiz, ancak yapmacık sevgide ustalardan daha usta olduğunu nerden bilebilirdim ki.
Nerden bilebilirdim güzelim karşındakine sevdiğini hissettirip aslında dalga geçtiğini, nasıl anlayabilirdim ki daha önce hiç sevmeyip sevmenin ne demek olduğunu bilmediğini, anlayamadım işte akıl edemedim kusura bakma.
Bilememişim senin hayalperest olduğunu.
Akıl edememişim senin sevemeyeceğini.
Anlayamamışım sevmek istemeyene sevmeyi öğretmenin aptallık olduğunu.
Daha çocukça duygularla sevmeyi bildiğini zannedenin sevilmemesi gerektiğini bilemedim doğrusu.
Hayatımın en güzel şeyini bulduğumu zannedip, aslında beni mahvedecek şey olduğunun farkına varamadım.
Evet işte bu deyip aslında yanlış kişiyi işaret ettiğimi bilemedim doğrusu.
Asla beni bırakmaz dediğim zamanlar, senin “ne zaman ayrılsam acaba” dediğini kestiremedim güzelim.
Kendi kendime hayatım boyunca unutamam dediğimde, senin ayrıldıktan sonra geçmiş hayallerinde bile hatırlanmayacağımı nerden bilebilirdim ki.
Dünyayı bile karşıma alacak kadar severken seni, senin ise sadece bir hoşlantı duyduğunu nasıl anlayabilirdim ki.
Nerden, nasıl bilebilirdim gülüm söyle. Körü körüne bağlanan bir insan bunları nasıl bilebilir söyle.
İşte biz böyle severmişiz bir tek onu bildim şimdi, bir tek onu…
MUSTAFA DENİZ