3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
950
Okunma
canım çekilmekteydi
etrafıma bakarken,gördüklerim
son bakışa gizlenenlerdi
her derin çekiş,yaşama son tutunmaydı
neden ben derken
gaspedilmiş ruhuma,hançerlenmiş bedenime
hükmedememekti...
gözkapaklarım kapanırken,son bir hamleyle
görmek ışığını sevdiğimin
tebessümü yerleştirip bakışlarıma
çıkmayan sesimle haykırmak
-seni seviyorum-
ve çizgiye yaklaşırken
görmek istemek benliğin sahibini
her adımda dolaşırken
yaklaşamadığım ufku sarmak
bütünleşmek alabildiğince...
Merâl Özcan