4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1159
Okunma
ve geldi gitme vakti
.
yapraklar dökülmeye başladı bir bir
içsel sessizliğin
çınlayan haykırışlarıyla
tutunamadan...zamana
uçuşurken sarsıcı çarpışmalarla
savrulup uzaklara
bağlılığından emin ama
mecbur...hayata
kuruyup çatlayarak
karışmak yokoluşların kapısında
çalmak ümidin
son çırpınışlarını...ısrarla
korkuların girdabında yüzleşirken
bir olmak toprağın hükmüyle
karışmak zamanın hoyratlığına
yitip gitmek...hüsranla
kenetlenmek sevilerle
kutsamak an’ı geçmişiyle
mucize buluşmayla
verilen hediye alınmalıydı
yaşanan son değil
ama
ilk’ti...
.
bu gitme değil göçme vaktiydi
Merâl Özcan
Cevap Yaz