Sus..!
için çığlasın...
Ama usulca fısılda yine arada.Bizi yok sayma ...
Hiç mi pay etmedik nan gibi ...
Yar dedim sana , ama sonu ölüm uçurumlar vadetmedim asla
Seni gözümde bu kadar büyütmeseydim,
Sende keşfedemeyecektin belkide farkındalığının farkını...

Bunca susmalarının karşılığını alıyorsun galiba..!

İçimde sürgün kalabalıkların tenhalaşıyor artık,
Surlarımdan Sen akarken
Çıkardığın sesten akıp gidiyor sessizliğin...

Tarifi imkansız susuşlarına söyle,
Bir susuşluk çığlık borcun kalmış kalbime,
Öde öyle git...

Yoruldum artık...
Avazım çıktığı kadar susmaktan..!
Harf harf peşinden koşmaktan...


Dur artık Yeter..!
Çekiştirip durma varlığımı,
Sensizliğin girdabında,
Gözlerimin önünde düştüm uçurumlarından,
Bende,Bensiz kaldım...

Ardında yarası sarılamayacak kadar çok beklentiler bıraktın,

Unutma yar,
Kalbimin kuytularında yaşanan ağır bir izdiham ,
Ömrümün sonuna kadar yankısı bitmeyecek eşsiz bir senfonisin artık...

Haydi...
Elini,yüzünü yıka...
Bastır toprağa secdeye var,
inşirah ... inşirah diyerek...
Gece yürüyüşleri bekliyor bizi tekil çoğunluklarda...

Gökhan Yalçın