sakin bir akşamüstü sessizlik hakim
içimdeki hiç görmediğim bu yabancı da kim
sessizliği bozmaktan korkar gibiyim
aklıma gelen şarkıyı haykırmıyorum avaz avaz
oysa nede çok istiyorum...
biraz daha ağırlaşıyor adımlarım
sanki yılları geçirebilecekmişim gibi..
geri dönmekte geçmiyor aklımdan
sanki anıları silebilecekmişim gibi..
rüzgar hafifçe ürpertiyor tenimi..üşüyorum
etraftakileri izliyor daha da yalnızlaşıyor varlığım
hep bir telaş var ,onlara karışmaktan korkuyorum..
ben susmaya programlanmışım doğarken
konuşup bozulurum diye put kesilip. sadece yanıyorum
bildiklerim sandıklarından ne de çok oysa..
kötülükleri görmezden gelip.. iyiye eyvallah ediyorum sadece

o şarkı yine geliyor aklıma ,
bu sefer biraz daha kuvvetlenip boğazıma yükseliyor
yine yutuyorum gerisin geriye
ve anlıyorum ki yuttuğum sözlerin şarkıların
lanetini yaşamaktayım gene
huzura kavuşamaya özenmeyen telaşımın
ellerine düşmüş, savunmasız, çaresiz ve imkansızım
bir damla sevgiye muhtaç ama o sevgiden kaçak
bire bin yaşanan acılarım yayılmış salkım saçak
şarkıların yakıcılığına teslim olduğum yeter diyorum
bu sakin akşamüstünde deliler gibi
pöykürmek istediğim şarkıyı hapsediyorum derinlerime
belki fazla yaşamam ama onu da hayata getirmeyeceğim..
ben şarkıların onlar da benim esirim olacak
yalanı fazla kaçmış bu oyunlar denizinde...