Sudan çıkmış balık idim..
büyümemiş, daha anamın kuzusu idim
dediler gurbet seni bekler..
sevdiğimin en büyük arzusu idim..

ama hazır değilim ki dedim
zamanın geldi dediler
ailenin en küçüğüm dedim
ne en küçükler geldi geçti dediler..

hazırlıklar başladı,
komşular geldi gitti
iç çamaşırı almışlar lazım olur dediler
farkındaydı hepsi akibetimin..

vakit geldi gidiyorum bilnmezliğe doğru
terminal ana baba günü
hakkaten analar babalar hüzün dolu
ağlamam dedim ama ağladım hemde hüngür hüngür..

babamı ilk kez gördüm ağlarken
içim ezildi, yüreğim daraldı
et tırnak meselesi işte kopartıldık
sersem gezindim ilk günler..biraz da kaygılı

uzun sürmedi..seve seve değil dediler
mesajı aldık..herkes özgürlükten kopmuştu
artık displine olmanın vaktiydi
her tip vardı etramızda..ama hepimiz birdik sözde

düşünme zamanı istiyordum hep işte fırsat
düşünecek ne vardı hatırlayamadım..
sevdiklerim olmadan ne kadar da değersizmişim
uzun süre kendimi toparlayamadım..

telefon etmek zordu.fazla belli etmek istemedim acizliğimi
sustum içime attım sıkıntımı
ben annemin en küçüğüydüm ne de olsa
o da olsa böyle yapardı kesin

mehtap la tanıştım önce..
o şafağa götürdü beni..
atarsa batarsa dediler başta anlamadım
bir başka dili var buranın

usta oldum kalfa olmadan
çömez dediler torun dediler
neyyy dedim.. aptallaştım
alıştıkça çakallaştım

her geçen gün büyüdüm
gidenlerce değerlendim
dayı oldum dede oldum
düştüğüm yerlerden zirvelere ulaştım

az kaldı git diyecekller yakında
özgürsün burasını unut
unutamayacağımı bile bile salıverecekler
teşekkür ederiz emeklerin için..

geri dönüş..değerini anladım bir çok şeyin
nöbette ne çok vaktim oldu düşünmeye..
önüme çekilen setler kalırıldı ama ben
hala duvar var sanıp yaklaşmıyorum özügrlüğün eteklerine...