// ayakların bir gün unutacak buralara dönmeyi
ve o gün bir çizgi çekmiş olacaksın bütün baharlarına //



artık... kimler set koyar bahtımın yazgısına
bırak boşuna boyama dünyamı kızılın tonlarına
bir sabah seherinde yada alaca bir şafakta
gideceksin dudaklarımda tuzun kurumadan



// bil ki yar asıldığın ip ne kadar güzel olsada
inan ki ölüm hep aynı soğuklukta yaklaşıyor insana //



gidiyorsun işte

gülüşlerinin buruk tortusunu bırakırken içime
hasretine soyunuyorum ben yine gözlerinde
ve ellerimde yarım kalan bir düşün kırıntıları
iner çocukluğum çehresi bozulmuş iklimlerine



// eğer sen bir çocuğun gözlerine gülemeyeceksen
o zaman bırakacaksın tutmayacaksın ellerinden //



hasretin bütün renklerini çiziyorum maviliğime
ellerimde kalan kirli bir siyahtır senin gidişine
ve çıkmaz bir kire karışıyorken dudak izlerin
bak yine soyunuyor şu tenim o ılık nefesine



// şimdi öylesine uzak ki mavi dülşer kurmak ikimize
bilmem ki hangi düş engel olur senin bu gitmelerine //



oysa ki biz vedalı günlere kavilleşmedik sevgimizde
ellerinde yarım düşlerle gelmeyecektin gecelerime
ve sen her seher vaktinde usulca süzülürken benden
tenim böyle çıplak kalmayacaktı sensiz günlerimde



// bak işte her yeni güne hep topal kaldı aşkım
ben bu yarım bir hayatı yaşamaktan usandım //