Bekliyorum gün batımı,
Bir ışık kümesi gibi süzül göz bebeklerimde
Şafakları seninle özlüyorum, kanatıyorum…
Bekliyorum, akrebin yelkovanla seviştiği geceleri
Bir öpücük konduruyorsun alnıma, irkiliyorum,
Kas katı terlerken penceremde,
Gün batımı, son sözünü bekliyorum…

Sanki Asaf kirpiklerinde, süzüldü süzülecek,
Yetişmiyor ellerim birkaç saat sonraya
Uzatıyorum kelimeleri, uzatıyorum,
Gözünü kırpıncaya dek, bütün sırlarım dökülecek
Korkuyorum gözüne bakmaya sonra
Sonra korkuyorum, korkusuzca yanılmaya…

Bütün yapraklardan çekiyorsun kendini usulca,
Bir orman büyüsü belki istediğin, bir çınar kederi
Sonra usul usul yokluyorken geceyi
Ansızın başlıyor zaman, akrep kuytuda pusuda yelkovan…
Oysa sende biliyorsun sevmeyi, beklemeyi,
Yine de terk ederken gülümsüyorsun gün batımı…
Neden sonra hiçbir şeye aldırmıyorum
Ve ben, her sabaha usanmadan seni anlatıyorum…

A. Selim AKOL