seni düşünme vasfımın en yoğun olduğu bir anda
koşar adım dolanırken deli taylar gibi sokaklarda
yüzlerce yüzün bende yüzsüzleştiği şu son zamanlarda
yabancı yüzlerde,
yüzünden bir yudum tanıdık tebessüm alma telaşında
kaçan günlere sövdüm...
ve gözlerinden bir tutam hasreti
karanlık gecelerime saçlarınla ördüm...
şimdi düşünmek seni,
ay şavkını saplarken ıssız sulara
umutla yakarırken esen rüzgara
ve adınla başlarken her sabaha
en güzel kelimeler kıvamında
düşünmek seni, sırf seni düşünmek...

evet, belki acı bir tadı var
melankoli biraz da
gafletin çağrısı ve nisyan bir bakıma
yine de ne güzel şey düşünmek seni
ve dağlamak sol yanıma
adının baş harfini...
her sabaha sana uyanmak
şehirler arası düşler kurmak,
ve yorgun ve arsız ve gülünç biraz da
tanıdık tanımadık herkese seni anlatmak...
karanlıklar ülkesinde güneşi bulmak gibi,
ne güzel şey bir bilsen, düşünmek seni...

A. Selim AKOL