1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1895
Okunma
Meylettim önünde hayat’ın… duymadı isyanımı
Sadece sırtımı dayayıp ağlayacak bir duvar verdi
Kısır bir duvardan doğmasaydı umut çiçeği
Ve de yağmasaydı nisan yağmuru kurak toprağa
Nasıl köklenirdim sana sevgili !
Monvizo’yu sen hiç görmedin
Po nehrinin anasıdır … süzüiür bir gelin gibi
Yaban menekşelerinin gölgelerinde uyurken yılanlar
Benim dağlarımda mor kır çiçekleri özlem kokar
Tamahkàr ruhum hep zirve’de Tanrı*ya yakın
Kör köstebeğin gözleriyle karanlıkta yol alır
Cırcır böceklerinin ağzından dökülürken bahariye
Döllenir ala balıklar mezbuhane
Bilirler po nehrinin içinde zamansız öleceklerini!...
Ama olsun…
Her gün doğuşu bir umutdur ve sürükler ardından.
Kamuran GÜNDÜZALP
Torino
Cevap Yaz