Venedik
Dumanlı gözlerinden akan inci taneleriyle ağlıyor …
Kristal bir fanusun içinde damla damla arınan gözyaşlarından senin için bir kolye yapacağım bu gece
Siyah ponponlu bir cenaze gondolunun gökkuşağı gölgesi kucaklaşıyor sırılsıklam mavilerle…
Gondolcunun hasır şapkasının etrafında dönüp duran martılar ak bir leke gri bulutlarda…
Uçurun martıları üzerinden uçurun ki yas dağılsın!...


San. Carlo meydanında ellerimden yem yiyen güvercinlerin kalp atışlarıyla dönüyor sanki yelkovan
Bir çocuk ağlıyor içimde elma şekerini özleyen..ama önce dudaklarımda asılı kalan tuzu silmeliyim
Sonra taktığım Venedik maskesinin altından kahkahalarla gülmeliyim ki yeşersin yaşanmamış çocukluğum
İnsanlığın kaybolduğu bu dünyada kendini bilmeyen bir ben miyim!...ulan iç bir kadeh daha!...


Gecenin elinde oyuncak olmuş hayallerimi sahile vuruyor dalgalar ve Venedik gülüyor halime
Bir adım ötede
Sarhoş adamın ayak izlerinin altına gömülüyor kumdan yaptığım şatolar
Ağzımda kahve tadıyla küfrediyorum...oysa bir serenat yakışırdı sevgiliye bu gece







Kamuran GÜNDÜZALP

25/08/2010