Özlem
Yüreğimin derinlerine kök salıyor
Kimse görmeden
Ellerimde kalan parmak izlerine bakıp
Sabırla zikrediyorum susmalarımı
Nefesim hasreti işliyor
Göğsümün en ücra köşesine
Deli bir sürgünlüğe mahkum oluyorum.

Bilsen
Kaç kavuşma diledim rüyalarımda
Ne çok adaklar yaptım varlığına dair
Gözbebeklerime ezberlettim
Uykularıma sığınmış tüm buluşmaları
Yaşamak için
Bulutlardan yağmuru,
Gökyüzünden maviyi çaldım
Yine de bir yanım hep sensizlikti
Ve ben hep o bir yanımla ağladım.

Gizli düşlerimin kadim sevdası
Şimdi sokul bana
Sevdanın toprağına uzanıp
Gökyüzünün yeryüzüne değdiği noktada
Saçlarımızın arasından yıldızları toplayalım
Gecenin ak sütüyle umutlarımızı emzirip
Dudaklarımıza alevden şiirler bulaştıralım
Her şeye karşın
Vahşi rüzgârları avucumuzdan yudumlayıp
Tenimizi büyüleyen ışığı içelim güneşten
Çünkü, zaman yok beklemeye.

Bugün
Yaşamak sıradan değil
Bugün binlerce çiçek var gözlerinde
Bugün bir nehir gibi yüreğin
Ve hep bana doğru
Sen
Yüreğime vurulan mühür
Issızlığıma düşen ses
Sevinçlerimin büyüsü
Vazgeçilmezim
O bitmez sevme telaşınla ruhuma göç ve
Orada bekle beni
Sabrımıza aşk düştü.

Zeynep Nilgün Gökçeöz