Güneşi görmeyen
Bir şehir gibi susuyorum
Hiçbir rengin kırmadığı
Bir tuvali boyuyorum



Isırgan otları tırnak tırnak
Kaşıyor umutlarımı
Kum kesiği sancısıyla
An be an sarmalandığım
Hayallere dem vuruyorum..


Kızıl bir renkte gözlerim neden kamaşır
Ellerinde bin ömür suskunluğum


Mırıltılar kulaklarımda
Çığlık çığlığa güzlerken
Asılan mıhsız bir çerçevede
Ağırlaşır yokluğum


Günebakanlar sarı yollardan
Meşrebi bozuk kar sularından
Ağıtlar getirmiş,
Bir yanım uçurum
Bir yanım ebruli
Gözlerimde gam ebedi nikah..



Güneş başlı ayçiçeğim...
Aşk’ı şiirle selamlayıp
Geceye nehir gibi akardım
Mavide gökyüzü, yeşilde sırdım...


//Siyah asildir de neden,
Neden içe seslenir
Düş yasla yaşlanır’da
Kırmızı can kaynatır..
Demek ki ruh üşümesi bu!..//


Buz kesen kırmızılarımın
Kapalı gözlerinde karanlık


Kazıdım kendimi
Yıkın kabuklarımı sırtüstü
Acısı bana kalsın..
Nasıl olsa dudağımdan da düştü
Karadut öpüşlerim


Çürüdü mimozalarım
Ne varsa benden kalan
Toplayın..
Mavilerimi ayrı koyun..

Beni hiç sayın....



Faruk Civelek