Sus kalem
Büyü şiir
Büyüle zamanı..


Toprağın, eksik zamanı bir vakitti
Koptu dal yerinden ,buyurdu haktan
Hak ,ki taptığımız asil vurgun
çıktı ayrılık oymalı sandıktan..
oya oya bir zamanı
an be an…

oysa;
Diken,kimseye böyle yakışmazdı
Gül kadar…

Yağmur, hava da asılı
Yere düşse mi
Düşmese mi
Adımın anlamını tamamlamış
Bir buğday başağı..

Sen; hecelere sığmayan kent
Karanlık,
Aydınlık..
Bır aşkı, al koynuna
Diğerini, sal oyunundan..
Gizem,sen kadar sır
Sırlı yalnızlığıma tutsak
Ay, bu gece ışığından aksak
Ne olur ki
Bir aşk dehlizinde boğulsak
Sana aksak..
Yıkansak,pür-i pak olsak..

Sen ,başka kentin cehenneminde direniyorsun şimdi
Kırıp zamanı,yazamadığın mektubun kadar
Hasret kokuyor ellerin..
Gelmek istiyor,düşüyorsun
Varmak istiyor,iniyorsun aşağılara..
Ne yapsan olmayacak,ben kadar biliyorsun şimdi
Susmak kime yakışır,sen kadar..?
Acıtmak kıme?
Terk etmek kıme,
Aşktan ölürken,
Ölmek kime?

Evler bırıkıp mahalle oluyor
Sokaklar buyuyor aramızda
Dağ ovasına kavuşuyor
Nehir denizine
Bir biz,bir biz sevgilim
Ne yapsak olmuyor..

Ne uçurtma kaldı,ne kanadına yüklenen hayaller
Ne selam düştü günden,ne güneşten aydınlık

Sus kalem
Büyü şiir
Büyüle zamanı..

Kırdın bizim de kanadımızı…

SİBEL EŞİYOK