Her şey bitti
ki yeminle bundan sonrası
öncesi gibi hiç mi hiç olmayacak artık

ve güneşsiz sonbaharlara açaçağım artık pencerelerimi
güneşsiz solgun...
ve öyle sıkısıkıya giyineceğim ki
rüzgar bir daha savurmaya yeltenmeyecek
iriliğinden korkup gölgemin

her şey bitti
anlıyormusun ?
bitti...

hatırlarmısın
en son bir trenin çığlığına karışmıştı sesim
ki rayları öpüşüm geliyor aklıma hala...
ne olur
şimdi açtırma bana eski sayfaları birbir
yoruldum çünkü
duruldum, akmamaya yeminli nehirler gibi

her şey bitti
anlıyormusun ?
yokluğun dayatsa da artık bir ömür yalnızlık.

en çok da
bu kente kızıyorum
bu kente
her şeyi görüp
kör ve sağırı oynamasına bir de.

bu kent
az biraz sana benzemiyor değil hani ?
ki yıllardır koyun koyuna yatışımıza aldırmayıp
bir anda renk değiştiriveriyor...

her şey bitti
anlıyormusun ?
şimdi hiç söylenmemişliğine vuramasın ya
bu sözlerin.

Malazgirt’li